Bulunduğunuz sayfa :

Ana Sayfa >> Haberler >> Canlı köprüler

Haberler

Canlı köprüler

Kuzeydoğu Hindistan’ın derinliklerinde, dünyanın en çok yağış alan yerlerinden birinde köprüler inşa edilmiyor, köprüler yetiştiriliyor!

resim
19.01.2013

 

 

 

 

Kuzeydoğu Hindistan’da, Mehgalaya, Butan ile Bangladeş arasında kalan, yeryüzünün en çok yağış alan bölgesinde Cherrapunji kasabasında olağan üstü bir uygulama yapılıyor.  Başkenti Shillong olan bu bölgeye ait fotoğrafları internette arayıp görüntüleyebilirsiniz.

Hindistan’daki Cherrapunji’nin canlı köprüleri Kauçuk (Ficus elastica) ağacının köklerinden yapılıyor. Bu ağaç gövdesinden fazla ikincil kökler üretir ve nehir kenarı boyunca veya hatta nehirlerin ortalarında bile büyük kaya parçalarının üstünde durur.

Cherrapunji yeryüzünün en çok yağış alan yeri olarak bilinir ve Khasis halkı, çok uzun zaman önce bu ağacı fark edip ve bir çok nehirde kolayca karşıdan karşıya geçmek için bu güçlü kökleri bir olanak olarak görmüşler. Şimdi bu insanlar herhangi bir yerde ve zamanda bir gereksinim ortaya çıktığında sadece köprülerini yetiştiriyorlar. Khasis, Assam, Mehgalaya’da yaşayan bir kabiledir.

Betel ağacı (Hindistan’da yetişen tırmanıcı karabiber ağacı) gövdeleri ile kauçuk ağacının ince, narin köklerini ileri doğru düz bir şekilde büyümesini sağlayıp ve korurlar. Nehrin diğer kıyısına ulaştıklarında, köklerin toprağa değmesine izin verilir. Yeterli zaman verilince, sağlam canlı bir köprü üretilmiş olur.

Kök köprülerin, tam olarak işlevsel olması için on ile on beş yıl geçince, boyları otuz metreden fazla olur.  Bir kerede elli veya daha fazla insanın ağırlığını taşıyacak kadar sağlamdır.

Canlı ve büyümeye devam ettikleri için, köprüler zamanla daha da dayanıklılık kazanıyor – ve Cherrapunji çevresindeki köylerin halkı tarafından günlük olarak kullanılan bazı çok eski kök köprülerin yaşı beş yüz yıldan fazladır.

 

Videoyu izlemek için :

Sayfa başına dön!

Bulunduğunuz sayfa :

Ana Sayfa >> Haberler >> Canlı köprüler