ABD’li yazar Katherine Branning Türk çayından yola çıkarak Türkiye ve Türkleri değerlendirmiş. Kitabın adı: “Yes, I Would Love another Cup of Tea-Evet Bir Bardak Daha Çay İstiyorum”

Paris’te sanat tarihi eğitimi aldığı yıllarda , İslam sanatı dersinde Sivas’taki Gök Medrese'nin fotoğrafını görüyor ve çok etkileniyor. Mutlaka görmesi gerektiğini düşünüyor ve 1978de Türkiye’ye sadece Gök Medrese'yi görmeye geliyor. O günden sonra çok sık ziyaret ediyor, Anadolu’yu geziyor ve Anadolu insanıyla dostluklar kuruyor.

Katherine Branning kendisine çok çay ikram edildiğinde şaşırmamış fakat ne anlama geldiğini anlaması zaman almış. Çay ikram etmenin, birlikte çay içmenin dostlukları başlatmanın ve devam ettirmenin iyi bir yolu olduğunu düşünüyor.

Yazar, kitabın isminin “Bana şimdiye kadar bardaklarca çay ikram edildi. Hayatımın geri kalanında da bunun devam etmesini ve daha fazlasını içmeyi çok isterim” demek istediğini belirtiyor.

İzleyeceğiniz sunumda çayı, Türklerin birçok özelliğine benzetme yaparak anlatıyor:

“Bir bardan çay, benim gözümde Türk insanını temsil eder. Siyah ya da yeşil değil, kırmızıdır. Tıpkı her vatansever Türk’ün damarlarından akan kan gibi. Tıpkı göklerde gururla dalgalanan bayrakları gibi. Eşsiz güzellikteki halılarındaki kırmızı yün gibi. Tıpkı ilkbaharda açan ateş kırmızısı laleler gibi. Lalenin şekli kendisine çok benzeyen bu çay bardağına yansır.

Türk çayı sıcaktır. Anadolu topraklarını ısıtan güneş gibi. İçinizi ısıtan coşkulu müzikler gibi. Yemekleri, şehirleri, spor takımları, hayatlarının her anındaki yaşama sevinci gibi.

Türkiye’de “kahvaltı hazır” demezsiniz, “çay kaynadı” dersiniz.

Türk çayı, sadedir, berraktır. Sütle birlikte içilmez.

Berraktır, tıpkı bir Türk’ün yüzü gibi. Her zaman anlaşılabilir, bir şey saklamaz. Komşulara gösterdikleri kalpleri gibi berraktır.”