BN Mesajları

Çocukluk her şeyi öğrendiğimiz boş, temiz sayfa.

Doğruları öğrenebildiğimiz gibi yanlış kalıpları da öğrenebiliyoruz. Öğretmenlerin çocukluğun hayal gücünü, yaratıcılığını koruyarak eğitmeleri gerekiyor. Yoksa yaratıcılık, özgür düşünce, duygu ve algılama donup kalıyor.

resim
12.02.2012

BN bu sayfada sizlerle, Helen Buckley tarafından yazılmış bir şiir ve bu şiirin sözlerinden öyküleştirilmiş bir kısa film paylaşıyor. Bu şiir ve öyküden her yetişkinin, öğretmen veya anne-baba olarak alacağı esinler ve benimsemesi gereken bir doğru yol var. Yaşamı ve yaşamayı öğrenen  çocuklara izin verin, kendilerini kısıtlanmadan ifade edebilsinler.

Şiirin içerdiği öykünün kısa filmi (İngilizce):

 

                                              

BİR KÜÇÜCÜK OĞLANCIK VARMIŞ

 

Bir küçücük oğlancık birgün okula başlamış

Pek mi pek akıllıymış

Okulu da pek büyükmüş.

Ama akıllı çocuk sınıfına dışarıdan

Kestirme bir yol bulmuş,

Buna çok sevinmiş.

Artık okul ona kocaman görünmüyormuş.

 

Bir zaman sonra bir sabah

Öğretmen demiş ki;

Bugün resim yapacağız.

"Ne güzel" demiş çocuk

Resim yapmasını çok severmiş

Her türlüsünü de yaparmış:

Aslanlar, kaplanlar,

Tavuklar, inekler,

Trenler, gemiler.

Mum boyalarını çıkarmış

Ve çizmeye başlamış

Ama öğretmen "Durun" demiş

"Henüz başlamayın!"

Ve herkes hazır olana kadar beklemiş

 

"Şimdi" demiş öğretmen,

"Çiçek çizmesini öğreneceğiz

"İyi" demiş çocuk.

Çiçek çizmeyi çok severmiş.

Ve pek güzellerini yapmaya başlamış

 

Pembe, mavi, portakal mum boyalarıyla

Ama öğretmen "durun" demiş.

Size nasıl yapılacağını göstereceğim.

Yeşil saplı kırmızı bir çiçek çizmiş.

"İşte" demiş öğretmen.

"Şimdi başlayabilirsiniz"

 

Küçük çocuk bir öğretmenin resmine bakmış

Bir de kendininkine

Kendininkini daha bir sevmiş

Ama bunu söyleyememiş

Kağıdını çevirip

Öğretmeninki gibi

Yeşil saplı kırmızı bir çiçek çizmiş

 

Bir başka gün

Küçük çocuk dışarıdan sınıfa açılan kapıyı

Becerdiğinde tam bir başına açmayı

Şöyle demiş öğretmen:

"Bugün çamurdan bir şey yapacağız"

"Ne iyi" demiş çocuk

Çamurla oynamayı çok severmiş

Her şeyi yapabilirmiş onunla

 

Yılanlar, kardan adamlar,

Filler, fareler,

Arabalar, kamyonlar

Başlamış çamuru

Yoğurup sıkıştırmaya

 

Ama öğretmen demiş:

"Durun! Daha başlamayın"

Ve beklemiş hazır olmasını herkesin

 

Ve çok geçmeden

Küçük çocuk öğrenmiş beklemeyi

İzlemeyi,

Ve herşeyi öğretmen gibi yapmayı

Ve çok geçmeden

Başlamış kendiliğinden hiçbir şey yapmamaya

Ama birden bire

Küçük çocuk ve ailesi

Taşınıvermişler başka bir eve,

Başka bir şehirde,

Ve çocuk gitmiş başka bir okula.

 

Bu okul daha büyükmüş

Öbüründen.

Kestirme yolu da yokmuş dışarıdan

Büyük basamakları çıkmak

Ve uzun koridorları geçmek

Gerekmiş sınıfa kadar.

Ve daha ilk gün

Demiş ki öğretmen

"Şimdi resim yapacağız"

"Güzel" demiş çocuk,

Ve beklemiş öğretmenin

Ne yapacağını söylemesini

Ancak öğretmen bir şey söylemeden

Başlamış dolaşmaya

 

Küçük çocuğa gelince durmuş

Sormuş "Resim yapmak istemiyor musun?"

"İstiyorum", demiş çocuk.

"Ne yapacağız?"

"Ne istersen" demiş öğretmen

"İstediğim renk mi?" diye sormuş çocuk

"İstediğin renk," demiş öğretmen

"Herkes aynı resmi yaparsa

Ve aynı renkleri kullanırsa

Kimin neyi yaptığını

Ve neyin ne olduğunu nasıl anlarım ben?"

"Bilmem" demiş çocuk.

Ve başlamış çizmeye

Yeşil saplı kırmızı bir çiçeği

 

Helen Buckley (Çev. J. Onur)

Sayfa başına dön!